Vandaag ontmoette ik iemand die vertelde over de splitsing tussen haar hoofd en lichaam. Haar hoofd had de neiging om voortdurend het hoogste woord te voeren. Het wilde ook steeds iets; vooral groots en meeslepend moest het zijn en beslist heel betekenisvol. Direct na de jaarwisseling was haar hoofd er vol tegen aan gegaan. Ze werd er heel onrustig en moe van.

Inmiddels kon ze het effect van haar doordravende hoofd op haar lichaam herkennen. Ze kon ook zien dat deze vermoeidheid weer leidde tot allerlei kritische gedachten; dat ze niet genoeg deed en dat ze waarschijnlijk toch niet zou bereiken wat ze wilde. Dat zorgde voor nog meer onrust en vermoeidheid, duidelijk voelbaar in haar lichaam. Gelukkig kon ze dit allemaal waarnemen, zonder er helemaal in verstrikt te raken. Vanuit dat waarnemen kwam opeens een vakantiegevoel op. Een verlangen om dit jaar vakantie te nemen. Niet zozeer haar koffers en het vliegtuig te pakken op weg naar een verre bestemming, maar vakantie te nemen van al die eisende gedachten in haar hoofd.

Terwijl ze zich openstelde voor dit verlangen, voelde ze onmiddellijk de rustgevende uitwerking op haar lichaam. Opeens werd het een jaar vol ruimte en mogelijkheden, in plaats van voornemens, moeten en onrust.

Als je in het hier en nu bent, verdampen alle voornemens  en alle moeten als sneeuw voor de zon! Een gelukkig nieuw jaar is begonnen.