Laatst vroeg iemand me of Rebalancing ook iets kan betekenen voor mensen met hoog gevoeligheid. Als mens zijn we van nature allemaal heel gevoelig, maar bij sommige mensen is de gevoeligheid dermate hoog dat zij daardoor belemmeringen ervaren in het dagelijks leven met al zijn prikkels.

Het is mijn ervaring in het werken met hooggevoelige mensen dat bij de meeste van hen, de verbinding met hun lichaam nogal ‘ijl’ is. Zij gaan snel “uit” hun lichaam en “in” hun hoofd, of soms zelfs nog daar buiten bij (sterke/veel) prikkels of stress. Dat lijkt al op heel jonge leeftijd te ontstaan. Misschien omdat overmatige prikkels bij hen ook lichamelijk sterke onprettige gevoelens veroorzaken.

Op oudere leeftijd is het weliswaar een heel leerproces om weer het contact met het lichaam te maken. Toch kun je het (weer) leren. Overtuigingen dat het lichaam een onprettige plek is om te zijn, hebben zich meestal stevig genesteld.  Als je in je lichaam kunt zijn’, brengt dit juist steun en rust. Bovendien kunnen onprettige lichaamssensaties en gevoelens je iets belangrijks te vertellen hebben. Via je lichaam kun je er juist achterkomen wat dat is en kun je leren wat je werkelijke behoeftes zijn en jezelf weer tot rust te brengen. Dus niet door de alle prikkels uit de weg te gaan, maar de signalen van je lichaam te leren kennen en leren reguleren.

Het vraagt moed van mensen om te gaan onderzoeken wat er in zichzelf afspeelt, erbij te blijven en zich zelf opnieuw te leren reguleren. Tijdens dit proces komen ook onprettige ervaringen en de oude patronen van omgaan hiermee, naar boven. Het is prachtig te zien dat mensen gaande weg niet langer overspoeld worden door de intensiteit van hun gevoelens en ervaringen, waneer ze de aangeboden handvatten leren gebruiken. Ze leren hun gevoelens en emoties doorvoelen en dragen, juist met en in hun lichaam. Hierdoor ontstaat meer stevigheid en meer verbinding met zichzelf,  de ander en de voorheen vaak zo als onveilig ervaren wereld.